فانتزی، در هفت روز هفته دارم، یکی از کودکانههای احمدرضا احمدی

فانتزی، از مهم‌ترین و پرکاربردترین قالب‌های ادبی کودکان و نوجوانان امروز است. قالبی که به نویسنده، امکان می‌دهد با خلق فضایی خیال‌انگیز، رمز‌‌‌‌‌‌‌‌آلود، هراس‌آور، جادویی و تخیلی، مخاطب خود را درگیر تجارب فوق‌العاده و     شگفت‌انگیز کند تا علاوه بر لذت و سرخوشی، به تعریف جدیدی از جهان هستی برسد. احمدرضا احمدی از سال 1348 با کتاب نسبتاً جنجالی «من حرفی دارم که فقط شما بچه‌ها باور می‌کنید» تا «کبوتر سفید کنار آینه» سال 1389، دست به خلق آثار متنوعی در زمینه‌ی ایجاد فانتزی زده‌است که برخی از ویژگی‌های آن، در شعرهای موج نو او نیز دیده‌می‌شوند. ویژگی‌هایی مثل ساختارشکنی، آفرینش واقعیت‌های خیالی، پیش‌بینی‌ناپذیری، آشنایی‌زدایی، نسبی‌گرایی، بازی‌های زبانی، و... . در این مقاله کوشش شده تا با بررسی یکی از کودکانه‌های احمدرضا احمدی و توجه به زمینه‌های مشترک و مناسبات زمانی مشابه بین گسترش فانتزی و شکل‌گیری شعر موج نو، چشم‌انداز روشن‌تری از کودکانه‌های احمدرضا احمدی و هم از شعر موج نو او، پیش چشم مخاطب، گسترده شود. بی‌تردید در این پویه، هم  می‌توان به زیبایی‌های نهفته در اثر پی برد و هم به گونه‌ای از پیوند میان     کودکانه‌های احمدرضا احمدی و شعر موج نو او، آگاهی یافت. واژه‌های کلیدی: